Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα επιχειρηματολογήσει ότι η θέση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας (στο εξής: Ελεγκτική Υπηρεσία), για το ότι το νέο σχέδιο κινήτρων προς αεροπορικές εταιρείες δεν ικανοποιεί το κριτήριο του Ιδιώτη Φορέα σε Οικονομία της Αγοράς (στο εξής: κριτήριο ΦΟΑ), είναι ασυνεπής με τη σχετική νομολογία και βιβλιογραφία. Στο παρόν άρθρο θα επιχειρηματολογήσω ότι το υπό εξέταση νέο σχέδιο κινήτρων προς αεροπορικές εταιρείες δεν δημιουργεί ζήτημα κρατικής ενίσχυσης, καθότι δεν φαίνεται να ικανοποιείται η αναγκαία προϋπόθεση της μεταφοράς κρατικών πόρων.
Αρχικά σημειώνεται ότι σύμφωνα με το Άρθρο 107(1) ΣΛΕΕ μία αναγκαία προϋπόθεση για την θεμελίωση κρατικής ενίσχυσης είναι η μεταφορά κρατικών πόρων προς την αποδέκτρια επιχείρηση ή επιχειρήσεις. Βάσει της σχετικής νομολογίας[1] αλλά και της Ανακοίνωσης της Επιτροπής σχετικά με την έννοια της κρατικής ενίσχυσης όπως αναφέρεται στο άρθρο 107 παράγραφος 1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η έννοια των κρατικών πόρων ερμηνεύεται διασταλτικά, καλύπτοντας όλους τους πόρους που βρίσκονται κάτω από τον διαρκή έλεγχο του Κράτους και επομένως, το Κράτος μπορεί να ασκήσει αποφασιστική επιρροή σε σχέση με την διάθεσή τους. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον εν λόγω ορισμό, στην έννοια των κρατικών πόρων δύναται να εμπίπτουν πέραν από τους δημόσιους πόρους και ιδιωτικοί πόροι.
Αυτό που έχει σημασία για σκοπούς ικανοποίησης της προϋπόθεσης που αφορά στη μεταφορά κρατικών πόρων, είναι οι πόροι που μεταφέρονται στην αποδέκτρια επιχείρηση ή επιχειρήσεις να βρίσκονται υπό τον διαρκή έλεγχο ή την αποφασιστική επιρροή του Κράτους.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, διαπιστώνεται ότι το νέο σχέδιο κινήτρων προς αεροπορικές εταιρείες δεν συνεπάγεται μεταφορά κρατικών πόρων. Αυτό οφείλεται στο ότι η «συμμετοχή» του Κράτους στο εν λόγω σχέδιο δεν γίνεται με πόρους που βρίσκονται υπό τον διαρκή έλεγχο ή την αποφασιστική επιρροή του Κράτους σε σχέση με την χρήση τους. Αντιθέτως, η «συμμετοχή» του Κράτους στο σχέδιο κινήτρων γίνεται με πόρους που δημιουργούνται ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του εν λόγω σχεδίου, δηλαδή πόρους που χωρίς το σχέδιο κινήτρων δεν υφίστανται!
Καταληκτικά, διαπιστώνεται ότι το νέο σχέδιο κινήτρων δεν δημιουργεί ζήτημα κρατικής ενίσχυσης, εφόσον δεν φαίνεται να ικανοποιείται η αναγκαία προϋπόθεση που αφορά στη μεταφορά κρατικών πόρων. Επομένως, η θέση ότι το νέο σχέδιο κινήτρων δημιουργεί ζήτημα κρατικής ενίσχυσης δεν είναι συνεπής με τη σχετική νομολογία και βιβλιογραφία.
[1]Ενδεικτικά, ΥπόθεσηC-482/99, Γαλλία v. Επιτροπής τωνΕυρωπαϊκών Κοινοτήτων,σκέψη 37˙ Υπόθεση C-206/06, Essent Netwerk Noord BV Nederlands Elektriciteit Administratiekantoor BV v. Nederlands Elektriciteit Administratiekantoor BV και Saranne BV, σκέψη 70 και Υπόθεση C-83/98 P, Γαλλία v. Ladbroke Racing Ltd και Επιτροπής τωνΕυρωπαϊκών Κοινοτήτων, σκέψη 50.
